Ουνγκαρέτι, Τζουζέπε

(Giuseppe Ungaretti, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος 1888 – Μιλάνο 1970). Ιταλός ποιητής. Η καταγωγή του είναι από τη Λούκα, αλλά σπούδασε στην Αίγυπτο όπου εργαζόταν ο πατέρας του. Ξεκίνησε μελετώντας με πάθος τα έργα του Λεοπάρντι και του Μαλαρμέ. Εγκαταστάθηκε στη Γαλλία το 1912, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόνη και γνωρίστηκε με τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους της ποιητικής πρωτοπορίας. Μετά την επιστροφή του στην Ιταλία, πολέμησε στο Κάρσο, κατά τη διάρκεια του A’ Παγκοσμίου πολέμου. Η πρώτη του συλλογή το Θαμμένο λιμάνι (1916) και ο τόμος Ευθυμία ναυαγών (1919) σημείωσαν τη μετάβαση προς την καινούρια ιταλική ποίηση του 20ού αι. και αντιπροσωπεύουν μια αναζήτηση που κορυφώνεται στην επόμενη συλλογή Αίσθημα του χρόνου (1933). Ανασυνδέοντας την επαφή του με τους πειραματισμούς του γαλλικού συμβολισμού, ο Ο. προσπαθεί vα απομακρύνει τη λυρική γλώσσα από την εύκολη τραγουδιστή ρητορεία, από τις «λέξεις των οποίων έχει γίνει κατάχρηση», για να ξαναβρεί την εσώτερη ουσιαστικότητα κάθε έκφρασης. Η αναζήτηση του παίρνει, όπως είναι φυσικό, και τη μορφή μιας ηθικής στάσης απέναντι στον κόσμο, και εκφράζεται με την αναζήτηση στο βάθος του ίδιου του τού συναισθήματος για να αγγίξει τις ρίζες, σε μια απαίτηση εκφραστικής ολοκλήρωσης.